-
1 hit
[hɪt] 1. pt, pp hit, vt( strike) uderzać (uderzyć perf); ( reach) trafiać (trafić perf) w +acc; (collide with, affect) uderzać (uderzyć perf) w +accto hit it off with sb — zaprzyjaźnić się ( perf) kimś
to hit the headlines — trafiać (trafić perf) na pierwsze strony gazet
to hit the road ( inf) — (wy)ruszyć ( perf) w drogę
to hit the roof ( inf) — wściec się ( perf) (inf)
Phrasal Verbs:- hit back- hit on- hit upon2. n(knock, blow) uderzenie nt; ( shot) trafienie nt; (play, film, song) hit m, przebój mto give sb a hit on the head — uderzyć ( perf) kogoś w głowę
* * *[hit] 1. present participle - hitting; verb1) (to (cause or allow to) come into hard contact with: The ball hit him on the head; He hit his head on/against a low branch; The car hit a lamp-post; He hit me on the head with a bottle; He was hit by a bullet; That boxer can certainly hit hard!) uderzyć2) (to make hard contact with (something), and force or cause it to move in some direction: The batsman hit the ball (over the wall).) uderzyć, odbić3) (to cause to suffer: The farmers were badly hit by the lack of rain; Her husband's death hit her hard.) mocno dotknąć4) (to find; to succeed in reaching: His second arrow hit the bull's-eye; Take the path across the fields and you'll hit the road; She used to be a famous soprano but she cannot hit the high notes now.) trafiać2. noun1) (the act of hitting: That was a good hit.) uderzenie2) (a point scored by hitting a target etc: He scored five hits.) trafienie3) (something which is popular or successful: The play/record is a hit; ( also adjective) a hit song.) przebój•- hit-or-miss
- hit back
- hit below the belt
- hit it off
- hit on
- hit out
- make a hit with -
2 mad
[mæd]adjto be mad about — szaleć za +instr
to go mad — ( insane) szaleć (oszaleć perf), wariować (zwariować perf); ( angry) wściekać się (wściec się perf)
* * *[mæd]1) (mentally disturbed or insane: Ophelia went mad; You must be mad.) szalony, obłąkany2) ((sometimes with at or with) very angry: She was mad at me for losing my keys.) wściekły3) ((with about) having a great liking or desire for: I'm just mad about Harry.) zwariowany (na punkcie)•- madly- madness
- madden
- maddening
- maddeningly
- madman
- mad cow disease
- like mad -
3 blow one's top
(to become very angry: She blew her top when he arrived home late.) wściec się -
4 go through the roof / hit the roof
(to become very angry.) wściec sięEnglish-Polish dictionary > go through the roof / hit the roof
-
5 see red
(to become angry: When he started criticizing my work, I really saw red.) wściec się -
6 wild
[waɪld] 1. adj 2. n* * *1) ((of animals) not tamed: wolves and other wild animals.) dziki2) ((of land) not cultivated.) nie uprawiany3) (uncivilized or lawless; savage: wild tribes.) dziki4) (very stormy; violent: a wild night at sea; a wild rage.) burzliwy, gwałtowny5) (mad, crazy, insane etc: wild with hunger; wild with anxiety.) oszalały6) (rash: a wild hope.) pochopny, bezpodstawny7) (not accurate or reliable: a wild guess.) wysunięty na ślepo8) (very angry.) wściekły•- wildly- wildness
- wildfire: spread like wildfire
- wildfowl
- wild-goose chase
- wildlife
- in the wild
- the wilds
- the Wild West
См. также в других словарях:
wściec się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}wściekać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wściec się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk IVc, wściekł się, wściekła się {{/stl 8}}{{stl 7}} o zwierzętach: dostać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wściec — dk Vc, wścieknę, wściekniesz, wścieknij, wściekł wściekać ndk I, wściecam, wściecasz, wściecają, wściecaj, wściecał, rzad. «spowodować, że ktoś się rozgniewa, wpadnie w złość» Wścieka go byle co. wściec się wściekać się 1. tylko dk «zachorować na … Słownik języka polskiego
wściekać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wściekać sięam się, wściekać sięa się, wściekać sięają się {{/stl 8}}– wściec się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVc, wścieknę się, wścieknij się, wściekł się, wściekła się, wściekli się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} wpadać … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powściekać się — dk I, powściekać sięam się, powściekać sięasz się, powściekać sięają się, powściekać sięaj się, powściekać sięał się 1. pot. «o wielu: wściec się, jeden po drugim, wpaść we wściekłość» Tego dnia wszyscy się powściekali. 2. pot. «pozłościć się… … Słownik języka polskiego
zbiesić — dk VIa, zbiesićszę, zbiesićsisz, zbieś, zbiesićsił, zbiesićeszony przestarz. «przyprawić o gniew, złość, wściekłość; wzburzyć» Czart jakiś mnie zbiesił. (Asnyk) zbiesić się «wpaść w złość, gniew; wściec się, rozzuchwalić się» … Słownik języka polskiego
